Anders dan een journaal dat langer wordt naarmate het nieuws slechter is, wordt een verslag van de JO17 korter naarmate de wedstrijd slechter is. Dit wordt een kort verslag.

Het goede nieuws is dat Olger weer spelend lid was geworden. De Woudsender Michael Jordan startte, net als Hille en Timme, die eerst met de JO15 hadden meegedaan, op de bank. Timme had het al snel door en gaf aan niet fit genoeg meer te zijn om te spelen.

De tegenstander van vandaag was Zeerobben JO17-3. Het derde JO17 team van de grootste club uit Harlingen. Daar moet Woudsend normaal gesproken van winnen. Het wilde bij de thuisclub niet echt lukken. Op één of andere manier leek het heilige vuur niet aanwezig te zijn. Een slechte voorbereiding?

Woudsend begon wel aardig. Al in de zesde minuut stuurde Sepp neef Eise weg die de bal langs de uitkomende keeper schoof. Lang kon Woudsend niet van de voorsprong genieten. De 1-1 viel binnen een kwartier. Even lieten de Woudsender heren zien waartoe ze in staat zijn, toen Lars Eise wegstuurde, deze laatste de bal hard en laag voorzette en Jeen de bal beheerst binnen schoof. Net voor rust kwam Zeerobben weer langszij nadat de Woudsender achterhoede meende dat de bal achter was geweest.

Was Woudsend onvoldoende bij de les? Was de wil om te winnen niet groot genoeg? Werd de ploeg onvoldoende aangestuurd? Praatte een bepaalde speler het team uit de wedstrijd? Hierover zal de komende week uitvoerig over worden gedebatteerd. Want Zeerobben rook bloed. De 2-3 viel vrij gemakkelijk na een kwartiertje in de tweede helft. Woudsend kwam nog terug op 3-3 nadat Eise besloot een vrije trap in eens binnen te schieten. Zeerobben trof nog twee keer het aluminium en won uiteindelijk niet onverdiend met 3-4.

De beentjes waren na een leerzame ochtend weer terug op aarde. Volgende week komt het net ten zuiden van de Waddenzee gelegen v.v. Sint Jacob op bezoek. Dan zullen met name de ‘grote zes’ er wel moeten staan, anders krijgt Woudsend het weer lastig, ook als het team dan voor het eerst compleet is.