• Woudsend JO17 geeft SJO Arum/Stormvogels ’64 lesje effectiviteit: 2-3

    24 nov 2019
  • Woudsend vertrok zaterdagochtend 23 november al in alle vroegte richting Arum. Terwijl de Woudsenders vanwege het vroege vertrek het melken hadden overgeslagen, was duidelijk te zien dat de Arummers en Achlummers hun suikerbieten wel hadden kunnen oogsten. De weg die door onze hoofdtrainer een aantal jaren driemaal per week was afgelegd, was door een plakkerige kleilaag behoorlijk glad. Het veld in Arum bleek in dezelfde toestand te verkeren.

    Woudsend begon met een sterke bank. Hylke startte in de fraai gemetselde dug-out en ook Lars van der Klok mocht om moverende redenen eerst gaan zitten. Sven zag daarom de volgende vier spelers voor zich optreden: Senna rechts, Colin links en Jouke en Remon in het centrum. De verdediging kreeg het dreech. Het combinatieteam van Arum en Stormvogels ’64 beschikte niet echt over uitgesproken talentvolle spelers. Er was echter sprake van een uitstekende balans. Dat wil zeggen dat bijna alle spelers prima een balletje konden trappen. Tel daar bij op de formidabele wedstrijdinstelling en de staat van de mat. Daarmee waren alle ingrediënten voor een zware ochtend aanwezig.

    Het middenveld werd bij vlagen in de war gebracht door het viertal middenvelders dat de geelzwarten hadden opgesteld. Leo stond centraal met Eise en Ties op de flanken. Met voorin Jeen, Marco en Yvar werd het probleem op het middenveld opgelost door Colin door te schuiven op hun rechtermiddenvelder en Eise meer centraal te laten spelen naast Leo.

    Arum/Stormvogels maakte het Woudsend meteen lastig. Niet echt onder de indruk zochten de Woudsenders met hun kenmerkende snelle uitbraken naar kansjes. Dit leidde al snel tot enkele corners van Woudsend. Na een minuut of tien koos Yvar voor de korte corner met Eise. De geblondeerde middenvelder, vooral bekend om de luidruchtige wijze waarop hij zijn onvrede uit, passeerde zijn tegenstander en stelde Marco in staat de 0-1 binnen te tikken.

    De arme Arummers wilden het onrecht dat hen was aangedaan zo snel mogelijk rechtzetten. Zij voerden de druk op en zetten Sven veelvuldig aan het werk. Behendig tikte de enige speler van Woudsend met een rijbewijs de bal over de lat. De corners vlogen de roodhemden om de oren. De verdediging bezweek echter niet onder de enorme druk. Enkele spelers leken zelfs te genieten van de catfights die over de rechterflank plaatsvonden. Senna, nooit te bang om een beuk aan de grootste kerels uit te delen, hield zich deze ochtend veelvuldig in. De uitstekende blonde buitenspeelster van Arum maakte het de rappe verdedigster lastig en kwam tot genoegen van Sven enkele keren dicht bij het doel.

    In de 32e minuut maakte de keepende casanova zich echter niet geliefd. Terwijl hij het bekende nummer van Billy Ocean neuriede wist hij met een verre uittrap Marco te bereiken. Na een uitstekende aanname, dito pass en een ‘oh sorry kut pass’, zette de kandidaat kok Yvar oog in oog met de boomlange keeper van de gastheren. Met een werkelijk schitterende stift waar Dennis the Menace nog een puntje aan kon zuigen liet hij de Courtois van de Klei kansloos: 0-2.

    Het gevoel van onrecht nam bij de gastheren toe, net als de zucht naar revanche. Aan de bal was Woudsend vrij aardig aan het voetballen. Zo wist Ties dankzij zijn uitstekende inzicht eigenlijk altijd wel een medespeler te bereiken. Ook Jeen bewees dankzij zijn prima techniek en voetbalinzicht zijn waarde voor het team. Links en rechts gingen echter steeds vaker spelers tegen het gras en werd de uitdaging een medespeler te vinden steeds groter. Arum/Stormvogels zette nog aan, maar gelukkig voor Woudsend had de thee voldoende getrokken.

    In de pauze gaf Ties aan dat zijn hak weer opspeelde. Dat betekende dat het middenveld werd aangepast. Leo ging weer naar de rechterflank terwijl Lars centraal ging spelen. Hylke, stijf rechts, kwam op de plek van Colin: Linksback.

    Al twee minuten na de thee moest Sven weer in actie. De blonde linksbuiten, inmiddels bekend als Anna, maakte het de keeper opnieuw lastig. Meer dan een corner kon ze echter niet uit het vuur slepen. Daarmee bleef het wedstrijdbeeld gelijk aan dat van de eerste helft. Het derde doelpunt van Woudsend viel uit een situatie die zich eveneens in het eerste bedrijf voordeed: Sven trapte uit richting Marco. Een fraaie aanname met dito pass op Yvar, opnieuw een ‘oh sorry, kut pass’ en 0-3.
    De rest van de wedstrijd bleef in het voordeel van Arum/Stormvogels. Woudsend had moeite met uitverdedigen. Het centrale duo had zijn dag niet. Het was glad in het midden zullen we maar zeggen. Het middenveld bleef zoeken. Drie tegen vier was lastig in te vullen. Af en toe schoof ook de voorstopper door waarna een middenvelder doorliep naar voren. Al snel resulteerde dit in een doelpunt van Arum, 1-3. Het rommelde steeds meer bij Woudsend. Passes door het midden kwamen bij de tegenstander terecht. Onrust ontstond door geforceerd ballen direct te willen spelen, waar een aanname verstandiger zou zijn geweest. En andersom.

    Tien minuten voor tijd kwam Colin weer binnen de lijnen. Om verdedigend een mannetje extra te hebben werd Jeen opgeofferd. Daarmee probeerde Woudsend de zege veilig te stellen en werd gehoopt op misschien nog een snelle uitbraak. Eén minuut voor tijd maakten de gastheren hun tweede doelpunt. Diagonaal van een meter of 16 schoot de kleine spits raak. De bal had weinig snelheid, maar bleek toch niet houdbaar. Woudsend werd nog onrustiger toen iemand zijn onvrede over het tegendoelpunt uitte.

    De onrust brak Woudsend bijna op. In de 80ste minuut stormde Arum opnieuw op het doel af. Met doodsverachting stortte Sven zich voor de bal, het leer ketste af op zijn knie, net als de speler van Arum. Kermend lagen de spelers op de grond. De bal rolde veilig over de achterlijn en beide leiders sprintten met hun zak vol wonderwater het veld op. Het water van Arum bleek een grotere helende werking te hebben dan dat van de Driuwpôlle. Sven gaf aan niet meer verder te kunnen. Samen met de leider werd met de scheids gediscussieerd over het vervolg. Iemand moest bereid gevonden worden te gaan keepen, vervolgens moest het tenue worden gewisseld, Sven worden afgevoerd en de schade aan het veld gerepareerd. En dat terwijl de JO19 al klaar stond! Hoe moest dat nou scheids? De jonge, maar prima fluitende scheidsrechter nam de enige juiste beslissing en floot ‘einde wedstrijd’.

    Zo legde Woudsend JO17 opnieuw beslag op 3 punten en bleef het voor de zevende competitiewedstrijd op rij ongeslagen.

    Met nog 3 competitiewedstrijden te gaan en 1 bekerwedstrijd wordt het nog een mooie en drukke maand voor de JO17. We houden u op de hoogte.