• JO17 pakt punt tegen Makkum

    5 nov 2018
  • Wist u dat het heerlijk is onderdeel te mogen zijn van een fijne vereniging als voetbalvereniging Woudsend? Op vrijdagavond heeft ondergetekende samen met een twaalftal andere kerels van 45+ een prettig avondje de illusie mogen hebben dat de voetbalsport ook op middelbare leeftijd nog goed te beoefenen is. Na afloop, onder het genot van een koud biertje en een warm bitterballetje, vele oude, steeds sterker wordende herinneringen ophalen over hoe goed we vroeger waren. Top.

    Op zaterdagochtend hield dat goede gevoel niet op. Slechts drie wedstrijden werden er op ‘de spil’ gespeeld, aanvang 10.30. Bijna 30 enthousiaste jonge spelers, trots in het rood, witte v op de borst. Nog bijna 30 andere kinderen in verschillende kleuren, angstig voor het rode gevaar, maar gesteund door tientallen liefhebbende ouders die vroeg met hun kinderen waren opgestaan, zin in een lekker potje voetbal. Zelfs enkele grootouders stonden langs de met zorg door vrijwilligers aangebrachte krijtlijnen. Koffie gezet, koelkast gevuld. Klaar voor de match.

    Machtige kameraadschap. Misschien herkent u dat. Bij CVVO JO12herkennen ze dat zeker. Zij lieten zien dat dat verder gaat dan alleen de eigen vereniging. Hulde!

    Half 11. Er klonk één fluitsignaal. Eén arbiter produceerde met een korte expiratie door zijn KNVB FOX40 Classic (het meest verkochte scheidsrechters fluitje waarmee je in iedere weersomstandigheden kan blijven fluiten), een melodieus startsignaal. Op twee velden bleef het echter stil. Trainingsjasjes waren al uit, laatste instructies gegeven. De opgewarmde lijven klaar voor actie, adrenaline op peil. Maar: Niets. Niks. Nada. Nothing. Rien. Nichts.

    En dan? Dan stappen er bij beide velden mannen naar voren. Mannen die weten wat er op zo’n moment wordt gevraagd, die alles laten vallen, vrouwen en kinderen achterlaten, aan grootouders instructies geven zodat belangrijke zaken kunnen doorgaan. Mannen die in gaten duiken die anderen laten vallen.

    Dankzij deze Helden van de Velden konden ook de andere wedstrijden, waaronder die van de JO17 nog doorgang vinden. Roy, Senna, Douwe, Jouke, Hylke, Leo, Lars, Dylan, Yvar, Marco en Sven waren enigszins ingedut. Colin en Jeen zagen hoe Makkum al in de tweede minuut de 0-1 liet aantekenen. Roan was ziek en Remon (2x) en Eise (1x) waren druk aan het scoren bij de JO15.
    Makkum was echter geen ploeg om van te verliezen. Het publiek zei achteraf dat de gasten wat volwassener speelden. Woudsend compenseerde dit met passie en inzet. In de 16e minuut maakten de roden de achterstand goed. Marco deed waar hij goed in is, sterk aan de bal schoot hij hard in. De keeper liet los en Yvar greep zijn kans: 1-1. De sterke spits maakte het Makkum lastig. Helaas stond het aluminium maar liefst drie keer een doelpunt in de weg. En precies volgens de bekende voetbal wet viel het doelpunt aan de andere zijde. Een snelle uitbraak en een vlotte schijnbeweging betekende in de 30e minuut 1-2. Niet helemaal onterecht overigens aangezien de uitploeg misschien wel een pengel had verdiend.

    De tweede helft begon een beetje zoals de eerste. Na enkele tellen scoorde Makkum. Slecht uitverdedigen leidde het doelpunt in: 1-3. Dat is niet negatief bedoeld. Immers het doelpunt viel niet door goed voetbal van Makkum. Eigen fouten zijn te herstellen. En dat deed Woudsend dan ook. Jeen stond inmiddels in de spits. Yvar speelde de jonge spits in de voeten aan, Jeen keek, draaide open, zag de keeper iets voor zijn doel staan en schoot. Prachtig raak hoog in het doel: 2-3. Woudsend deed nog mee.

    Al in de 52e minuut kwam Woudsend langszij na een doelpunt van Yvar. Met nog 28 minuten te spelen ging Woudsend voor de winst. Dylan, middenvelder, er uit, Marco, spits erbij. Kansen volgden. Doelpunten niet. Tot de 72e minuut. Nog 8 minuten te gaan. Woudsend leek de punten volledig te verspelen. Makkum wist te profiteren van de extra ruimte die achterin ontstond. Een pass, een rush door de midden. Rennende roodhemden achter een eenzame, dribbelende blonde kerel. De waardevolle bal kort aan de voet, afschermend van de tegenstander, als liep hij met het kostbaarste Makkumer aardewerk, leek hij de 3-4 te scoren. Roy had echter andere ideeën en wierp zich voor de dribbelende tichelaar. Alles wat Makkum was riep om een strafschop. De uitstekend leidende (tweede invallende) scheids zat er echter kort op en oordeelde anders: Reglementaire redding!

    Daarmee stond de eindstand vast: het bleef 3-3. Woudsend had meer verdiend, maar was mede gezien de tumultueuze aanvang niet geheel ongelukkig met een punt. De weg omhoog lijkt gevonden te zijn. Komende zaterdag tegen Balk JO17-2 zijn er zeker weer kansen op succes.